Historia i wiek budynku

W XVIII w. wieś i folwark Wysoka przechodzi w ręce rodziny Janta-Połczyńskich. Budynek w Wysokiej powstał na przełomie XVIII i XIX w. Dwór jest usytuowany w obrębie parku, położonego na stoku opadającym ku zach. w kierunku jeziora Wysockiego. Dwór składa się z trzech skrzydeł, najstarsze od wsch. z XVIII/XIX w., środkowe z ok. 1870 r. o charakterze późnoklasycystycznym, zachodnie z początku XX w. o cechach neoklasycystycznych. Po 1945 roku częściowa przebudowa wnętrz. Budynek murowany z cegły, otynkowany. Skrzydło środkowe parterowe z mieszkalnym poddaszem, prostokątne, dwutraktowe, z sienią na osi. Elewacja frontowa od północy dziewięcioosiowa, ożywiona pasami w tynku, z trójosiową, piętrową, nieznacznie zryzalitowaną częścią środkową, o wejściach i oknach zamkniętych półkoliście.

Pomimo zróżnicowanej stylistycznie architektury dwór stanowi interesujący przykład siedziby ziemiańskiej, przebudowanej przez kolejnych właścicieli, będącej przez ponad 150 lat w posiadaniu polskiej rodziny. Od 1945 r. dwór był własnością Zakładu Rolnego PGR a od 1981 r. w dworze mieści się Dom Pomocy Społecznej im. Leona i Marii Janta-Połczyńskich. W latach 1981-1983 przeprowadzono remont kapitalny z zachowaniem wytycznych konserwatorskich.

Skrócona historia

Domu Pomocy Społecznej w Wysokiej
Po II wojnie światowej majątek Janta-Połczyńskich przejęło państwo /PGR/. Pałacyk, popadający z czasem coraz bardziej w ruinę uratowała decyzja Wojewody Bydgoskiego, który w 1981 r. przeznaczył go na dom pomocy. Po remoncie, w listopadzie 1983 r. nastąpiło otwarcie Domu na 46 miejsc. W ciągu ponad 35 lat istnienia w Domu znalazło opiekę ok. 500 osób przewlekle somatycznie chorych. W r. 1996, dla uczczenia ostatnich właścicieli, Dom otrzymał imię Leona i Marii Janta-Połczyńskich.